زاغه های مهماتِ استتار شده کشور سوئیس - مجله معلمی

غارهای بزرگی در دل کوه ها ایجاد شده اند که نقش آشیانه هواپیما را ایفا می نمایند. تمامی پل ها، تونل ها، جاده ها و خطوط راه آهنِ اصلی، طوری طراحی و بمب گذاری شده اند که بتوان برای جلوگیری از حمله دشمن، منفجرشان کرد. بزرگراه ها نیز می توانند با جابجایی سریعِ تقاطع غیرهمسطح، تغییر کاربری داده و به باند فرودگاه تبدیل شوند.

سوئیس در هر خانه، موسسه و بیمارستانی، پناهگاه ضد بارش رادیواکتیو و اتمی دارد که در کنار 300 هزار زاغه مهمات و 5100 پناهگاه عمومی، می تواند کل جمعیت این کشور را در صورت لزوم پناه دهد. کشور سوئیس بعلاوه یکی از بزرگترین سرانه های ارتش جهان را با 200 هزار پرسنل فعال و 3.6 میلیون نفر آماده به خدمت در دست دارد. هر شهروند مردِ زیر 34 سال (در برخی مواقع زیر 50 سال)، یک سرباز ذخیره محسوب می گردد. بعلاوه این اجازه به سربازها داده شده که سلاح های خود را به خانه ببرند. هر کشوری که قصد حمله به سوئیس را داشته باشد، با کشوری تا بُن دندان مسلح، روبرو خواهد شد!

جان مک فی نویسنده تحسین شده نیویورکی، در کتاب خود، سنگر ملی (La Place de la Concorde Suisse) که در سال 1984 به چاپ رسید، از یک افسر سوئیسی چنین یاد می نماید:

سوئیس ارتشی ندارد؛ کشور سوئیس خودش ارتش است.

ارتش قویِ شهری سوئیس به بی طرفی این کشور و نیز حفظ آن از هرگونه تجاوز به مرزهای این کشور به وسیله کشورهای همسایه، یاری شایانی نموده است. سوئیس طی 200 سال اخیر درگیر هیچ گونه جنگی نبوده است.

مستحکم سازی منطقه ها آلپی سوئیس از دهه 80 قرن نوزدهم آغاز شد. این قلعه ها و سنگرها طی جنگ جهانی و جنگ سرد، قوی تر و مدرن تر شدند. اما اکنون که سوئیس کشوری بی طرف بوده و نیز هیچ گونه خطری مرزهای این کشور را تهدید نمی نماید، بیشتر زاغه ها خالی بوده و بسیاری دیگر نیز رو به خرابی هستند. برخی از این زاغه ها تبدیل به پناهگاهی برای بی خانمان ها و برخی دیگر نیز تبدیل به مکان هایی نظیر موزه و هتل شده اند.

دولت سوئیس تصمیم به جمع آوری این زاغه ها داشت اما هزینه 1 میلیارد دلاریِ از رده خارج کردن این تاسیسات بسیار بیشتر از هزینه حفظ آن ها بود. در حالی که تصمیم گیری برای این موضوع هنوز هم روی میز است، احتمالا زاغه ها به حال خود رها شوند؛ چرا که می توان از آنها استفاده پناهگاهی کرد. آنها می گویند:

بی طرف بودن، تضمینی برای در امان ماندن از حملات رادیواکتیویته نیست.

در سال 1978 قانونی وضع شد که طبق آن تمامی خانه ها بایستی دارای پناهگاه می بودند. اگر خانواده ای تصمیم بر عدم داشتن پناهگاه در خانه خود می گرفتند، باید هزینه ساخت یک پناهگاه عمومی را متقبل می شدند.

سوئیس تنها کشوری است که می تواند برای محافظت از جمعیت 8 میلیونی اش، برای همه، پناهگاه فراهم کند.

در ادامه می توانید تصاویر بیشتری از این پناهگاه ها را ببینید: